დღევანდელმა დღემ სხვადასხვა მსხვილმანი და წვრილმანი (ნეტა საშუალომანი რატომ არ არის ხმარებაში, რითაა სხვებზე ნაკლები?!) სასიამოვნო ელემენტებით მშვენივრად ჩაიარა და გადასარევი განწყობა შემიქმნა. ჯერ იყო და ბაზარში გავიარე ხილის საყიდლად. არ წამოვეგე მზაკვარი ატმის გამყიდვლის ხრიკებს, მიმართულს ჩემს წონაში მოსატყუებლად (სხვათაშორის ცხოვრებაში პირველად).დანაშაულზე წასწრებულმა იქით შარი მომდო, "აჰა, დავამატებ" მაგრამ, შენ გულში ხომ შეგრცხვებაო. ეს სიტყვები ის გულწრფელად იყო ნათქვამი ვიგრძენი როგორ მომედო სირცხვილისგან ცეცხლის ალი, მაგრამ როგორც შემდეგ გავარკვიე სირცხვილის ალი კი არა მეზობლად მდგარი მყიდველის სიგარეტის ბოლი ყოფილა. წარმატებით გათამამებული და ეიფორიაში მყოფი, გარგარის გამყიდველმა ისე მომატყუა წონაში, ათმაგად ამოიღო ატმის გამყიდვლის "ზარალი". ერთი სიტყვით ჯერ კიდევ არ ვარ ბაზარში სასიარულოდ მზად.
დეზერტირების ბაზრიდან პირდაპრი რეისით დეიდაჩმისკენ გავეშურე, სადაც სხვადასხვა სამშენებლო მასალებში ამოგანგლული დედაჩემი, დაეიდაჩემი და ჩემი და მელოდნენ. კოსმეტიკურ რემონტს აკეთებენ. თავიდან მეც მქონდა მონაწილეობის სურვილი, მაგრამ შემდეგ შპალიერის არჩევით და სარემონტო სამუშაოებზე შორიდან დაკვირვებით შემოვიფარგლე. დამეზარა ამოთხუპვნა.
ბოლოს და ბოლოს დადგა ის ნანატრი წუთი, ბასეინზე წასვლა რომ მეღირსა, რამდენიმე დღიანი უშედეგო მცდელობების შემდეგ. მისვლით კი მივედით, მაგრამ იმისთანა რიგი 80-90-იან წლებში პურზე რომ არ ყოფილა. შემდგომმა სამი- ოთხმა საათმა მაგრად გაასწორა, მიუხედავად ღრუბლისა, რომელმაც იქამდე არ მოისვენა სანამ "ლაგუნას" ტერიტორიაზე სამ ფენად განლაგებულმა უკლებლივ ყველა ადამიანმა "მშობელი არ მოუკითხა". ბოლოს იკადრა და წაბრძანდა.
დღეს დავფიქრდი. რამდენი რასისტია ქვეყნად (მეც ნაწილობროვ) და მათი საკმაოდ დიდი ნაწილი დადის და საათობით მზეზე იხრუკება ყავისფერი ფერის მისაღებად, არადა ზანგები სწორედ კანის აღნიშნული ფერით განსხვავდებიან სხვებისგან. ნეტავ რაშია საქმე?!
საკმარისად გამომშრალად რომ მივიჩნიე თავი კვლავ დეიდაჩემისკენ ავიღე გეზი. სადაც ორ ფრიად სასიამოვნო ფაქტს ჰქონდა ადგილი:
პირველი: დეიდაჩემმა ორი უსაყვარლესი ოქროს ბეჭედი მაჩუქა. :)
მეორე: ბოლო სამი დღის განმავლობაში (ანუ მას შემდეგ რაც დედაჩემი და ჩემი და დეიდაჩემთან გადაბარგდნენ) პირველად დავარღვიე ნახევარფაბრიკატების და მშრალი/ცივი საკვების "დიეტა" და ადამიანურად ვივახშმე.
გამაძღარი, კმაყოფილი და ბედნიერი ვზივარ კომპთა,დავბოდიალობ ინტერნეტში, ვძიძგნი ჩემს უსაყვარლეს ე.წ. "დაწნულ" იგივე "ჩეჩილა" ყველს და ცოცხალი ტავით არ ვიმჩნევ რომ ზეგინდელი საბაკალავროს დაცვითვის რაღაცეები მაქვს მოსამზადებელი. ეხლა ის უფრო მადარდებს ბლოგზე ვერაფრით რომ ვერ ჩავსვი recent comment-ების სვეტი, მეორე დღეა ვეჩალიჩები. იმედია ვინმე გამოცდილი, კეთილი "ბიძია/დეიდა" წაიკითხავს ამას და სასარგებლო რჩევას მომცემს :)
2 comments:
:))))
მე დაგეხმარები, შეხვალ სეტინგში, მერე კომენტში და who can comment? მანდ მონიშნავ როგორ გინდა გამოვიდეს.. :)
სულ ეს არის.. :))
მადლობა :), მაგრამ მაგაზე არ ვამბობ, აი ლებელების და ბლოგ ლისტის ქვემოთ სვეტი რომ იყოს recent post-ებისთის :)
Post a Comment