წუხელის მივხვდი, ხვალ საღამომდე ვერაფერს მოვასწრებდი და სასწრაფოდ შევუდექი სამგზავრო სამზადისს, მაგრამ მიუხედავად ჩემი მოწადინებისა მაინც ვერაფერს ვასწრებ. ჩემოდნებიც ჩასალაგებელი მაქვს, კომპიუტერიც დასალაგებელი და წასაღები და წასაშლელი ფაილებიც გადასახარისხებელი. ამ ყველაფერს ისიც ემატება, რომ ჩემმა ძმამ თავისი ჩემოდანი და დასაშვები კილოგრამები ამოავსო და ყველაფრის ჩატენვა მე მიწევს ჩემს უკვე მრავალგზის ურაზმერო ჩემოდნებში. დარწმუნებული არ ვარ რომ წარმატებით მოვათავსებ ყველაფერს. პლიუს ამ ყველაფერს სასტიკად მეზარება 26 საათიანი მგზავრობა. რა გაძლებს 16 საათი თვითმფრინავში და ორი ხუთ საათიანი შუალედი აეროპორტის გახრიგინებულ სკამზე. სიამოვნებით გადავხტებოდი მაზეგინდელ დროში.
ძალიან ბევრი ნეგატივი რომ არ გამომივიდეს ორიოდ სიტყვით, ყველაფრის ბოლო წუთისთვის მოტოვების საოცრად პოზიტიურ მიზეზებზე ვისაუბრებ. :)
ვნახე მეგობრების აბსოლიტურ უმრავლესობას მინუს ერთი-ორი კაცი +უბრალოდ ამხანაგების საკმაოდ დიდი ნაწილი. ყველას ტექსტი დაახლოებით ასეთი იყო, წასვლამდე ერთხელ არ უნდა დავლიოთ, შესაბამისად ბოლო ორი კვირა ფხიზელი მხოლოდ დილაობოთ ვიყავი, როცა პახმელიიდან გამოსვლას ვცდილობდი. ასევე მოვინახულე რამოდენიმე საყვარელი ადგილი, რომელსაც მინიმუმ ერთ წელიწადს ვეღავ ვნახავ. ამ ყველაფერს დაემთხვა უნივერსიტეტის ბანკეტი. რომელსაც რამოდენიმე დღიანი გაგრძელება დაერთო თან რამოდენიმე მეგობრის მონაწილეობით. შიგადაშიგ მზესავით გამონათებულ თავისუფალ დღეებში კი შემდგომი გართობისთვის ძალების აღსადგენად ლაგუნას ვსტუმრობდი(თან ჩემ სუსტ წერტილს, ზაგრის სიყვარულს ვახარებდი).
ამ ყველაფერთან ერთად კი სადოღე ცხენივით დავრბოდი საბუთებზე. ეს პროცესი კი მოგეხსენებათ არც ისე მომხიბვლელია დღესდღეობით არსებული მომსახურების ხარისხის გათვალისწნებით, მაგრამ ამას ვინ ჩივის მთავარია მოვასწარი ყვეალფრის გაკეთება. :)
ამ ყველაფრის გაკეთებას ალბათ არ შევწყვეტდი რომ არა გუშინ კარტის თამაშისას საიდანღაც გამოხეტებული სინდისის ქენჟნა რომელმაც მაიძულა ღამის პირველიდან სამ საათამდე,4 წლის დაულაგებელი ფოლდერები მექექა.
ეხლაც ათას რაღაცას მივედ მოვედები როგორმე ჩალაგება რომ ავიცილო თავიდან, მაგრამ ჯობია წავიდე და მივხედო თორემ ხვალ კიდევ მინიმუმ ორი მეგობარი უნდა ვნახო წასვლამდე და სიზარმაცის გამო რომ ვერ მოვახეხრხო გავრეკავ.
პ.ს. სმს.გე-ს ვერიფიცათიონ კოდების დამატება რაღა იყო ვითომ?!
ძალიან ბევრი ნეგატივი რომ არ გამომივიდეს ორიოდ სიტყვით, ყველაფრის ბოლო წუთისთვის მოტოვების საოცრად პოზიტიურ მიზეზებზე ვისაუბრებ. :)
ვნახე მეგობრების აბსოლიტურ უმრავლესობას მინუს ერთი-ორი კაცი +უბრალოდ ამხანაგების საკმაოდ დიდი ნაწილი. ყველას ტექსტი დაახლოებით ასეთი იყო, წასვლამდე ერთხელ არ უნდა დავლიოთ, შესაბამისად ბოლო ორი კვირა ფხიზელი მხოლოდ დილაობოთ ვიყავი, როცა პახმელიიდან გამოსვლას ვცდილობდი. ასევე მოვინახულე რამოდენიმე საყვარელი ადგილი, რომელსაც მინიმუმ ერთ წელიწადს ვეღავ ვნახავ. ამ ყველაფერს დაემთხვა უნივერსიტეტის ბანკეტი. რომელსაც რამოდენიმე დღიანი გაგრძელება დაერთო თან რამოდენიმე მეგობრის მონაწილეობით. შიგადაშიგ მზესავით გამონათებულ თავისუფალ დღეებში კი შემდგომი გართობისთვის ძალების აღსადგენად ლაგუნას ვსტუმრობდი(თან ჩემ სუსტ წერტილს, ზაგრის სიყვარულს ვახარებდი).
ამ ყველაფერთან ერთად კი სადოღე ცხენივით დავრბოდი საბუთებზე. ეს პროცესი კი მოგეხსენებათ არც ისე მომხიბვლელია დღესდღეობით არსებული მომსახურების ხარისხის გათვალისწნებით, მაგრამ ამას ვინ ჩივის მთავარია მოვასწარი ყვეალფრის გაკეთება. :)
ამ ყველაფრის გაკეთებას ალბათ არ შევწყვეტდი რომ არა გუშინ კარტის თამაშისას საიდანღაც გამოხეტებული სინდისის ქენჟნა რომელმაც მაიძულა ღამის პირველიდან სამ საათამდე,4 წლის დაულაგებელი ფოლდერები მექექა.
ეხლაც ათას რაღაცას მივედ მოვედები როგორმე ჩალაგება რომ ავიცილო თავიდან, მაგრამ ჯობია წავიდე და მივხედო თორემ ხვალ კიდევ მინიმუმ ორი მეგობარი უნდა ვნახო წასვლამდე და სიზარმაცის გამო რომ ვერ მოვახეხრხო გავრეკავ.
პ.ს. სმს.გე-ს ვერიფიცათიონ კოდების დამატება რაღა იყო ვითომ?!
5 comments:
sad midixar? :))
Vasasi
აშშ-ში
karg mgzavrobas gsurveb :*
axlo megobrebs vin chivis,mara yvavebi da imati mamidei ro girekaven da aucileblad ro unda gn axon,eg ari koashmarii :D :D :D
xo egeni magaria, su 3 jer ro myavs nanaxi, gamarjobis meti araferi rom ar mitqvs da isic zrdilobisTvis da aucileblad rom unda mnaxon. magram masetebs ignori gavukete rac undat is ufiqriat :d
Post a Comment