November 1, 2009

რომანტიკა, მწვადი და ნიანგი

დღეს გადავწყვიტე სახლის ახლოს მდებარე მიყრუებულ პლიაჟზე გავსულიყავი. პრინცპში პლიაჟი წელიწადში სულ რამდენჯერმეა, მიქცევის დროს. ისე, ბუჩქებითა და პალმებით შემოსაზღვრული უზარმაზარი წყალია, რომელთან მისადგომიც სულ ხუთი მეტრი თუ იქნება.
კუნძულზე როდესაც ვრჩები მიყვარს აქ გამოსვლა, ცარიელ წყნარ ადგილას, სადაც ათასში ერთხელ თუ გადააწყდები მეთევზეს. რა ჯობია პალმის ჩრდილში ძველებურ ხის სკამზე ჯდომას და ტალღების შრიალის მოსმენას. განსაკუთრებით საღამოს, ჩამავალი მზის სხივები წყალზე ცეკვასა და ლივლივს რომ იწყბენ. იდილიას არც თოლიიის ამერიკელი ნათესავის(სახელი არ ვიცი) წყალთან თამაში არღვევს.
ცოტაც და სენტმენტებად დავიღვრებოდი და მექსკის ყურეს ტალღებად შევერეოდი, რომ არა ჩემი არარომანტიული ბუნება. რა ვუყოთ ერთ აბზაცზე მეტს თუ ვერ ვახერხებ სათუთი გრძნობების გამომხატველი სსტილით წერას. ჩემს ]უნებას რომ თავი დავანებოთ , ცოტა ძნელია იყო რომანტიულ, როდესაც ათი მეტრის მოშორებით პალმის ჩრდილიდან მაცდურად გიმზერს მწვადის შესაწვავად ზედგამოჭრილი ბუნდოვანი წარმომავლობისა და დანიშნულების მქონე ოჩოფეხებზე შემდგარი რკინის ყუთი. მხედველობაში მისაღებია ის ფაქტიც რომ სამი თვეა ნაკვერჩხლებს გადაფარებული შამფურზე მოშიშხინე მადისაღმძვრელი ქართული კერძი მხოლოდ ძველი ლაშქრობის სურათებზე თუ მინახავს. ნაციონალური მენიუსადმი ერთგულებას თავი რომ დავანებოთ, ათიოდე კილო შამფურები ოკეანის გადაღმა სამზარეულოს დიზაინის გასამრავალფეროვნებლად ხომ არ ჩამომიტანია. მოკლედ მოცემულ მომენტში ჩემი არარომანტიულობის გასამარლებელი საბუთი მეტად საფუძვლიანია. ამ დროს კი ჩემი კუჭი მოწიწებით მანიშნებს, რომ დროა ფქრიცა და წერაც სხვა თემაზე გადავიტანო. სანამ მისთვის მონატრების დაუძლეველი გრძნობით გამოწვეული მორალური ზიანი არ მიმიყენებია. მეც როორც სათნოებით აღსასვსე ადამიანი მყისვე შევდივარ მის მდგომარეობში და მზერა ჩემი არარომანტიული განწყობის მეორე და არანაკლებ საყურადღებო საგანზე გადამაქვს. დამეთანხმები ცოტა ძნელია იფიქრო რაიმე გულისამაჩუყებელზე, როდესაც გვერდით მიმდებარე ტერიტორიაზზე ნიანგების ბინადრობის მანიშნებელი აბრაა, როელიც მათ მოკვლას კრძალავს. საინტერესოა მათთვის რატომ არ დგამენ ნიშნულებს, რომლებიც შესაძლებლობის შემთხვევაში ჩემი ან სხვა ადამიანის შეჭმას აუკრძალავს. რა გარანტია მაქვს , რომ სუფთა ჰაერზე გამოსულს, ზემოთნახსენები ”სამწვადე” მოწყობილობის და ადამიანის დანახვისას მასაც ჩემსავით არ აღეძვრება პირის ჩატკბარუნების სურვილი.
მოკლედ საჭმელზე ფიქრს ვერ შევეშვი. ჯობია დასანაყრებლად წავიდე აქ იმის გარკვევას მე შევჭამ მწვადს, ნიანგი შემჭამს მე თუ მწვადი შეჭამს ნიანგს.

0 comments:

Post a Comment